het is wat

Lieve zussen,
Inmiddels zijn jullie al een tijdje weg. Hinke vanaf morgen twee maanden alweer en Harmke vanaf maandag één maand. Al voelt het voor mij veeeeeeeeeul langer geleden dat we elkaar nog in levende lijve hebben gezien (en gesproken).
Zoals jullie weten, ben ik een uitsteller. Misschien dat ik toch maar een goede voornemen moest bedenken voor school om iets meer geprikkeld te worden. Laten we het zo zeggen: ik heb mezelf behoorlijk uitgedaagd om steeds iets later naar mijn boeken te loeren. Ik leerde wel wat, maarja ook weer niet veel. Ik dacht dat ik de enige was, maar steeds vaker hoorde ik dezelfde geluiden om me heen over jawel, ‘uitstellen’. Dus ik denk dat we binnenkort maar even een praatgroep gaan organiseren om elkaar te motiveren. Zodoende was ik niet drie weken aan het studeren, maar vier. Hoe wild wil je het hebben, vroeg ik mezelf al af: want drie herkansingen in één week is niet mals.
Thuis kreeg ik al medelijdende blikken, maar voor het eerst kwam er wat pit in mijn studeergedrag. Ik moet zeggen dat, nadat je een tentamen hebt gemaakt, je ook beter de docent weet te doorgronden (best wel cool als je het spelletje van zo’n docent doorhebt, hehe). Want je kunt het hele boek wel gaan leren en alle jaartallen en namen uit je kop stampen, maar dan had ik ook sowieso een herkansing te pakken omdat dat onmenselijk is om te onthouden (wie dat overigens wel kan, verdient dan ook echt een lintje). Maargoed. Ik wist waar ik me op moest focussen, bedacht ezelbruggetjes zoals Constituties van Melfi (= ‘afzonderlijke wetten waarin Frederik in 1231 het staats- en bestuursrecht voor het Koninkrijk Sicilië vastlegde’) en wat rijmt erop Melfi? Juist, Selfi. Of om namen te onthouden: Siciliaanse Vespers (=opstand) . Vespers, lijkt wel wat op Vespa. Dus het is Vespers. Duidelijk. Zo ging ik mijn boeken wat door. En zo mijn tentamens ook. Geen idee of ik ze alle drie daadwerkelijk heb gehaald, maar het ging wel veel beter. Oja, en ik had vandaag een ‘Try before you die’-actie. Heb zelfs tijdens een tentamen kunnen overleggen (hihi). Oja over poezenpakken gesproken. Hinke, ik moest van jou naar de UB in mijn lekkere wollen pak. Maarja, als ik zit de chillen in mijn poezenpak in mijn kamertje en de ramenwasser krijgt er een halve beroerte van, dan doe ik dat de UB ook maar niet aan.
Nog een keer oja. Want ja, ik heb nu al meer dan vier weken een kroeg niet meer van binnen bekeken. Weer een week voorbij zonder even lekker te hebben gefeest, dat voelt echt niet fijn. Gelukkig heb ik er een alternatief op gevonden. Samen met de Grunner skatsie (oftewel Rik, Tinus, Ing en Ann) naar de aclo te bodyfitten, bodypumpen, en andere opzwepende danstechnieken uitvoeren. Ik had Aclo eigenlijk wat onderschat en ik dacht dat ik dat ik wel ‘even’ kon doen. Nou niet dus. Spierpijn in mijn kont en bovenarmen. Maar wat is het leuk om lekker te dansen op muziek! Oja en Harmke, jij had het over Ushers en Michaels. Nu mag ik wel hopen dat het de ‘jonge’ Michael is en niet de ‘oude’ engerd. Je weet dat ik nog steeds bang voor hem ben.
Zoals jullie vast NIET weten is dat het in Nederland heel koud is. Groningen werd vorige week zondag (even dateren: 26 januari 2014) verrast met een deken van sneeuw. En Fryslân bleef hoopvol wachten en kreeg uiteindelijk niks. Al snel verdween de sneeuw voor de zon en werd het koud. Een gure wind maakte mijn fietstochten (wat ik altijd zo’n uitdaging vind: ontwijk de stoplichten en zo snel mogelijk fietsen op de maat van de muziek en pest de voetgangers op de zebrapaden hehe) er niet aangenaam op. De fietspaden begonnen al wat te glinsteren van wat ijsplasjes. Gister ging ik lekker even hardlopen bij de bosjes achter ons Huize Henkie en ik zag ijs op de vijver! Nou je kent het wel, dan is een echte Fryske ien net te halden! Helemaal in extase liep ik er op af en besloot met één voet het ijs te testen. Uiteraard geen slim plan, want als een echte kneus zat ik met alleen (thankgod, alleen niet twee!!!) mijn rechtervoet tot aan mijn knie in het water. Wederom thank god, zag niemand deze kneuzige actie en ben ik als een speer weer naar huis gerend. Wel verraadde mijn rechtervoet mijn actie door (alweer, lees vorige blog) het gesop.
Verder gaat het goed met me. Althans, vandaag dan. Morgen (zaterdag 1 februari 2014) zal ik weer hard in de boeken moeten zitten om mijn theorie-examen te halen. Maar ik zal ook vast en zeker mijn LEO , REL en JAIMY en niet te vergeten Abs en Colin knuffelen, want god wat heb ik die verwaarloosd. Misschien is dat een betere voornemen: de schatjes meer aandacht geven door op tijd te beginnen met leren.
Zo dat was mijn verhaal.
Ik hoop dat alles nog steeds goed gaat met jullie. Ik ben jaloers op jouw Aviciiverhalen, Hink. En ik hoop dat je die lekkere huismeid even goed aanpakt. Hurm, morgen no calldate, maar zondag wel. Geniet van het dansen en tip de dj even over Avicii. Want als ze die kennen, maar ze kunnen niet voetballen, dan is er echt iets geks in Tanzania aan de hand.
Heeeeeeel veel kusjes,
Xxxxxxxxxxxxxxxxxx Van jullie kleinste zusje xxxxxxxxxxxxxxxxx
P.s. Oja, ik woon sinds vandaag weer thuis. Heit en mem die vertrouwden me niet los, maar dat zal dus ook wel even wennen worden.

P.S.S of P.P.S. of P.S. II (ik weet dat nooit zo goed, hoe deed die Rosa van HOI dat ook alweer?) ik lijk nu echt iemand die nooit wat nuttigs doet of mensen pest etc, maar ik ben altijd wel zo aardig om de fietslichtjes uit te doen bij de supermarkt. Ok. Genoeg. Nu doei!