Integratiecursus

Leave suskes,

Na mijn kennismaking in Tanzania probeer ik hier nu wat te integreren. Ik heb daarom Zlatan aan de kant gezet, het (boek) is uit en ik ben over gestapt op de beats van (de broer) Michael Jackson en Usher.

De kerk is hier the place to be, naast de swingende mensen en ritmische songs was er ook hier een keyboard dat mij grijnzend aankeek. De ushers hebben mijn kwijlende blik vast opgevangen want ze vroegen of ik een deuntje voor ze wilde spelen. Vol passie wilde ik beginnen, maar ik kreeg er geen fatsoenlijk geluid uit. Ik kan nogal eens last hebben van de nodige black outs (raar woord eigenlijk), maar nu was het het keyboard dat het niet deed. Ik deed de proef op de som maar bijna driekwart van de noten deed het niet (ik weet niet of de letter H er down under wel is Hink?, maar hier bestaat hij in elk geval ook niet)! Ik heb mijn songs daarom maar gestaakt en ik ben overgestapt op wat andere muzikale uitspattingen.

De eerste was zoals ik beschreven had in ‘Solonaise’ mijn dansskills. Vol verwachting ging ik zondag weer naar de kerk, welke mooie choreografieën zou ik nu weer te zien krijgen. Ik doe natuurlijk mijn best om hier zo goed mogelijk te integreren. Daarom voor mij geen panterprintjes of een lekker warm poezenpak, maar een traditionele bloemetjesjurk (ook leuk) als outfit. Nadat ik mij lekker op de houten bankjes genesteld had, ingesloten door een aantal kinderen waren alle ogen ineens op mij gericht. Dat gebeurt hier wel vaker (Hinke ook ik, hoef niet te streaken voor aandacht ; )) dus ik maar politiek correct naar ze glimlachen, tot ik doorkreeg dat zij mij ook op het podium verwachten. Eh ja, ik had twee keer met de Ushers meegedanst, maar om nou te zeggen dat dat soepel ging. In mijn poging tot integreren kon ik natuurlijk niet weigeren, dus ik liep ‘enthousiast’ naar het podium toe. Na een bemoedigend knikje van Usher 1 begon de muziek, toen ik merkte dat wij als achtergronddansers fungeerden probeerde ik om net zo soepel te dansen als mijn dansgenoten (poging 1 mislukt). Voor mij was (de broer van) Michael Jackson aardig los aan het gaan in zijn poging om het publiek met de tekst te pakken. De tekst greep hem schijnbaar wel erg aan, want als een volleerd acteur ging hij volledig op in zijn eigen wereld. Ondertussen werd alles vastgelegd op de camera -> Samenwerking tussen Michael Jackson en Usher is dus op videoband te verkrijgen.
Dat mijn poging tot integratie gewaardeerd werd, was te zien aan het aantal kinderen dat het dansje later deze week nadeed (de moeilijkheidsgraad viel dus toch mee : (

Met alleen een dansje en een jurk dragen word ik nog geen echte Tanziaanse. Ik besloot me daarom ook maar aan te sluiten bij een koor. Er is deze en volgende week een échte koorlerares dus alle mensen komen hier elke dag bij één om te zingen en dansen. En als ze er niet zijn dan worden ze wel gewaarschuwd door het enorme volume van de lerares . Toch heb ik de eerste twee keer wel gemist (ik had het niet verstaan) omdat er ook een Afrikaanse tijd is die verschillend is met de Westerse (er wordt geteld vanaf zonsopgang/ondergang). Maar drie keer is scheepsrecht ook al was alles in het Swahili en wist ik niet wat ik zong, het ritme kon ik wel meedoen. Hinke ik begrijp dus helemaal hoe het is om iets compleets anders te zingen dan de mensen om je heen. De koorlerares stond ons als een Emile Ratelband op te zwepen om ook het bijbehorende dansje goed te doen (WAAH deze combinatie was toch wel lastig). Maar na een aantal keer ging het al beter en met nog een week vol oefeningen zal juf Margreet straks trots op mij kunnen zijn.

Naast deze culturele uitdagingen, heb ik me deze week ook gericht op de sociologische vragen van Hinke (Thanks). Hier komen de antwoorden:
Als een Martin Gaus (Lys, dit is Hinke haar jeugdidool dus niet te verwarren met jouw Garrix) heb ik me op het observeren van Lex en Trijn gestort. Zij zeggen hier ‘Tsktsktsktsk’ en dit geluid produceren ze door krampachtig met hun staart te bewegen.
De muizen, honden, katten en kippen hebben geen last van een taalbarrière zij zeggen in Tanzania hetzelfde als in Nederland.
De giraf en de zebra zeggen hier ‘I don’t know’
De leeuw zegt: HOAH (met mond wijd open en er boos bij kijken)
Een olifant zegt: JEAH (ja ik heb het ook niet verzonnen)
Een haan zegt hier ook Kukeluku het liefst heel vroeg en dichtbij mijn slaapkamer.
Als laatst de varkens, de varkens werden ’s avonds naast mijn huis geslacht en een varken in doodsangst zegt in elk geval geen ‘knor’.

Hinke, ik wacht nog steeds op je verslag van de andere opdrachten ook van Lys verwacht ik nog meerdere foto’s van de grappigste persoon die je tegenkomt.
Verder een opdracht voor alle mensen die dit lezen -> breng Lys weer terug naar haar habitat. Zie je haar (loslopend is een kleine kans van slagen, dus ik zou zeggen zoek haar op) breng haar dan naar een plek met: luide muziek en leuke dansende mensen. Ook knuffels helpen haar om weer terug te keren naar haar natuurlijke staat.

Digitale knuffels
Harmke