Heropvoedingscursus in Tanzania

Lieve zussen,

Nadat ik wat begon te wennen aan het warme weer in februari, geen gedoe meer met regenbroeken of sompige schoenen (hé Lys!)sloeg het weer ineens om. Oké spectaculair is het onweer hier wel en een regenbuitje op zijn tijd is ook niet verkeerd. Máár, als het hier regent dan regent het er veel en aangezien ik wat lager woon dan de rest had ik een zwembad in de tuin.

Aangezien door de regen ook de grond van de Kilimanjaro meegenomen wordt is een modderweg het resultaat. Ik voelde me weer even het Fryske famke dat met beide benen in de Fryske klei stond. Met plateauzolen kwam ik op school aan. Als goed opgevoede dochter deed ik daarom mijn schoenen maar uit. Dit was voor een leraar hier wel hoogst ongebruikelijk. Zo blijkt mijn Nederlandse opvoeding toch wat verschillend te zijn met de Afrikaanse. Ik maak het naar mijn idee nog niet zo bont als jouw (ex) huisgenootje Hinke. Maar een heropvoedingscursus krijg ik hier wel door iedereen aangeboden.

Als iemand mij een vraag in het Swahili stelt en ik kijk wat onbegrijpelijk terug dan wordt er gezegd ‘Say: asante (bedankt)’. En já dat herinnert mij aan vroeger ‘En Harmke, wat sizze we dan?’ waarop ik heel verlegen ‘Bedankt dat ik hjir boartsje mocht’ mompelde. Want hoe raar is het dat mensen iets tegen je zeggen en dan er meteen achteraan zeggen dat ze wel willen dat je ze ervoor bedankt. Ik probeer dus net als Lys ezelsbruggetjes te bedenken om de vragen en antwoorden in Swahili te leren. Dit gaat niet altijd goed en ik had bijna een weekendje heropvoedingskamp te pakken. Tegen ouderen/meerderen wordt er eerbiedig ‘Shikamoo’ gezegd, het antwoord hierop is ‘Marahaba’. Doordat veel kinderen mij op school met Shikamoo begroeten, ken ik deze begroeting nu aardig goed. Er kwam een gezelschap naar mij toe en een oudere man zei ‘Shikamoo’ tegen mij. Ik reageerde wat verrast maar ook volgens het boekje ‘Marahaba’. De mensen sloegen dubbel van het lachen en de oudere man wist niet waar hij kijken moest. Hij had : ‘Say: Shikamoo baba’ gezegd, oei dat was wel wat pijnlijk. Maar hé ten eerste is hij mijn vader (baba) niet en ten tweede denk ik dat een andere manier van begroeten voor beiden leuker is. Dat het niet alleen bij mij weleens mis gaat was in een conversatie met de klas te horen. Kinderen ‘Goodmorning Madame’, ik ‘Goodmorning everyone’ Kinderen ‘We are fine, thank you’. Oké, goed ingestudeerd!

Naast het leren van het Swahili ben ik net als ûs Hinke ook nog druk bezig met mijn danceskills. Zaterdagavond had ik mij weer vol enthousiasme in mijn danstenuetje gehesen, maar het feest ging niet door. Hakuna matata (geen zorgen), want de zondags zouden we wel gewoon gaan dansen. Ik werd nu niet meer verwachtingsvol aangekeken (lees vorige blog), maar mijn naam (Jaha, ik ben weer Harmke!) werd nu genoemd. Met zijn drieën stonden we op het podium toen de muziek aanging. Mijn hersenen werden even goed gepijnigd want welk nummer was dit ook al weer. Maar hoelang ik ook nadacht (splitsecond), dit liedje en dansje hadden wij (oké, ik) nog nooit geoefend. Tja en daar sta je dan op een podium voor dik 100 mensen een beetje verrast te kijken naar wat de twee mensen naast je aan het doen zijn. Ik probeerde ze maar zo goed mogelijk na te doen, maar ik vrees dat ik nu wat in achting gedaald ben. Hinke na jouw Bollywood experiences moet ik hier natuurlijk ook wat cultureels achter laten. Door de eerste blanke in het koor te zijn schreef ik al geschiedenis. Maar voor de latere generaties Tanzanianen is er nu ook een echt bewijs we hebben namelijk een cd opgenomen. Een echte Swahilibeatscd met een frysk accentje.

Verder wil ik jullie met trots melden dat het vraagstuk over de ‘Mzungu angst’ bijna opgehelderd is. Kleine A. van 2 jaar is in elk geval niet bang voor mij en samen laten we iedereen schrikken met ons zelfbedachte insectengeluidjes. (sorry Hinke, in de dierengeluiden top 10 had ik die niet naar voren laten komen).

Lys: Avicii is hier nog niet bekend maar ‘Addicted to you’ valt hier erg in de smaak. Ook ‘La Bomba’ van King Africa is hier een hit. (Het feestje bleek trouwens een ‘receptie’ te zijn met alleen maar toespraken. Vanwege het uitlopen van deze ge-wel-dige toespraken werd er geen muziek meer gedraaid, aaah). Lys 2: Hoe is het met de opdracht gegaan? Hoeveel knuffels heb je gekregen? Lys 3: Vertel ons (in elk geval mij) hoe gaat het met de Nederlanders op de Olympische spelen? Hinke: waarom probeer je de headspinns niet? Hinke 2: Opdracht voltooid; vooral de ‘High five, low five, do the jive’ zorgt voor lachende kinderen. Hinke 3: Hoe is het eigenlijk met Mario?
Liefs, de heropgevoede Harmke