Life is a game made for everyone……… (Om maar even

Heey Toppertjes,
Hier in berichtje uit Mdawi, Tanzania. Nadat ik een goede en op zich toch wel bijzondere reis achter de rug had kwam ik ’s nachts aan op de Kilimanjaro airport. Hier werd ik opgehaald door fam Lekey, gelukkig hadden zijn een wit briefje mee met mijn naam anders is het toch wat lastig te zien in het donker. Daarna onder de sterrenhemel doorgereden naar Mdawi toe daar kwam ik laat aan in mijn paleisje. Ik bleek zelfs verschillende huisdieren te hebben, Lex (speciaal voor jou Hinke) en Trijn, de salamanders, waren aan het geluid te horen blij met mijn komst.
Op mijn slaapkamer was nog een grotere verassing ………… Zlatan Ibrohimovic lag daar op mij te wachten.
Dit boek (anti-climax) had ik nl. in NL nog niet uit. Dus Hinke ik kan ook wel bij de boekenclub! Verder ben ik net als jullie ook erg into the library, dit anders dan bij jullie omdat je hier spelletjes kunt spelen. Aangezien Lys geen spelletjes meer met mij wil spelen omdat ik toch altijd win (sorry Lys ; ), heb ik nu weer genoeg kinderen om tegen te spelen. De kinderen hier hebben geen spelletjes, maar in de bieb zijn deze wel. Op de weg naar de bieb toe sloten zich steeds meer kinderen achter ons aan. In de bieb was het niet voor iedereen duidelijk hoe je memory moest spelen. B. pakte namelijk steeds dezelfde kaartjes en dan wordt winnen nogal moeilijk. Maar bij Hinke en haar Cluedo-tactieken is het ook goed gekomen, dus met B. zal het ook wel goed komen.
Op dit moment voel ik me een beetje een verstokte onderzoeker/schrijver in de bush bush, ik zit tot nu voor een groot gedeelte achter mijn laptopje of in mijn boeken om verder te gaan met mijn onderzoek. Ondertussen luister ik naar de Westerse muziek, die ik dan luidkeels meezing (Do the solonaise). Ik herken je jetlag gevoel wel Hinke, hier gaan ze ook nog eens laat op bed en er vroeg weer af. Ik onderneem wel diverse uitstapjes om de omgeving/cultuur/mensen en de taal te ontdekken. Maandag hoop ik bij een schooltje te kunnen beginnen. De taalbarrière is hier toch wel iets wat ik erg lastig vind. Het is zo moeilijk te communiceren en dat maakt het contact zo nu en dan erg lastig. Ik heb nu een briefje mee waarop ik verschillende nieuwe woorden op noteer.
Er is nog één dingetje wat mij hier ook nogal dwarszit, ik als grote kindervriend, zaai een beetje angst onder de Tanzaniaanse baby’s. Je zou het op de foto’s van mijn blog niet zeggen (deze baby slaapt), maar de baby’s beginnen spontaan te huilen als ik te dichtbij kom. Of het mijn geur, mijn uiterlijk, of gewoon mijn persoonlijkheid is daar ben ik nog niet achter, dus dat ga ik ook nog maar even uitzoeken. ; )
Lys speciaal voor jou heb ik even gekeken naar de grappigste persoon die ik tegen kwam. Ik hoop dat je je er een voorstelling van kan maken want vooral de situatie maakte het grappig. We hadden met de moter (dat was echt super leuk!) een uur over allemaal kleine zandweggetjes gereden. We moesten nog een steil stuk beklimmen om uiteindelijk bij een lemen hutje te komen. Daar was een oudere/wijze (denk ik) man met oude/versleten kleren aan. Hij had een pet op had met de tekst: ‘ I love golf’.

Hinke hoe is het met het werk, heb je al een aanstelling? En hoe is het met Mario heb je al een stukje met hem gefietst? (misschien wil hij ook wel bij je Meat Pies Melbourne Clubje)
Wanneer horen we wat over jouw tennisskills?
Lys: Hoe is het leven in Groningen, lekker regenachtig? Hoe ging je toets btw?

Quote van de week: Life is like a game sometimes you lose sometimes you win

harmkevdwerf.reismee.nl is mijn weblog mét foto’s!

Dikke tút