Melbourne, Mario & Meat Pies

Lieverdjes,
Alweer een blog vanuit de state library in Melbourne (als support voor studiebol Lys en om mijn party imago onderuit te halen).
Het is nu werkelijk waar dat wij als drie gezusters ons alle drie in een ander continent bevinden. Harmke zal zich nu ergens boven Afrika bevinden schat ik in. Het geeft mij een fijn gevoel haar een beetje dichterbij mij te hebben :-)
Ik ben nu bijna drie weken in Australia en ik begin steeds meer te wennen.
Want jakkes wat had ik eerst een moeite om hier te aarden. Ik voelde mij totaal niet thuis in dit ultra westerse land. Ik had moeite om te connecten met de Australiers en vond het backpackgedoe ook maar niks. Het voelde zo leeg allemaal vergeleken met al die rijke culturele landen als Afrika en India.
De eerste week was ik gelukkig samen met Trude & Karla maar ik zag er tegen op om alleen verder te gaan.
Te investeren in het maken van nieuwe vrienden, het vinden van een huis, baan en fiets. Gelukkig was de jetlag de grootste boosdoener en vond ik al snel mijn humeur en energie terug. Toch blijft het gek om in een vreemd land te zijn waar weinig mensen van je bestaan af weten. Zeker met de feestdagen was dit raar. Het is zo anders als je, je niet in je natuurlijke habitat bent
Nu heb ik alles behoorlijk op een rijtje. Ik ben nog niet aan het werk maar heb al wel een aanbod. Helaas moet ik daarvoor eerst een politiecheck aanvragen en dat kan nog even duren. Echt ze zijn zo sullig hier, want met strafblad kom je het land niet eens in. Maar hoi, ik vermaak mij wel.
Vooral mijn fiets is nog steeds mijn liefste bezit. Hij gaat overal mee naar toe en ik tour de hele stad door op mijn roze bike.
Vandaag klopte de schoonmaker aan want ' bike here ies no good'. Mijn fiets staat namelijk in de gang want ik ben bang dat ie gejat wordt.
Dus ik Mario (daar lijkt ie op) uitleggen dat dit noodzaak was want iedereen is aan het loeren naar mijn mooie fiets. Maar Mario begon te jammeren dat 'boss ies angry' en dat de fiets buiten moest staan.
Na wat 'ciao ciao' en meer van mijn fantastische Italiaanse woordenschat over en weer had Mario een idee. Nu heeft mijn fiets een speciaal hokje waar die droog en veilig kan staan. Jullie begrijpen dat Mario nu mijn BFF is (Bike Friend Forever).
Naast fietsen ben ik natuurlijk nog steeds zo actief als een mier. Zo ben ik into clubs en nu bezig met het oprichten van de Gevulde Koek Melbourne (Meat Pies Melbourne). Ik heb al anderhalf persoon maar dit worden er spoedig meer. Ik ben net een matrozenjager van vroeger, ik ronsel namelijk mensen tijdens het uitgaan en wanneer ze drank op hebben. Helaas is dit nog niet de juiste techniek en zijn velen sjaak afhaak de volgende dag wanneer ik ze herinner aan het joinen van de Meat Pies.
Daarnaast heeft er een eenmalige boekenclub plaatsgevonden (ik moet hier nog steeds om grinniken). Samen met Laura vond ik laatst drie dozen met boeken op straat. Het leek ons een goed idee om deze uit te delen (klein detail het was 2.00 uur in de nacht). Zo gezegd zo gedaan.
We vonden later nog een kinderwagen en daar hebben we alle boeken in gedaan om even lekker een eindje te wandelen. Later die nacht werd het tijd voor wat serieuzere conversaties en werd de leesclub opgericht.
We hebben mensen verzameld die een stukje voor wilden lezen. Ik heb ook een bijdrage geleverd door het ontbijtmenu uit mijn 17 days of diet boek voor te lezen. De passerende bakker (jaja zo vroeg was het inmiddels) vond ons leesclubje zo leuk dat we spontaan broodjes kregen die we uiteraard lekker hebben opgesmikkeld.
Tot zover een paar van mijn dagelijkse bezigheden. Volgende week de Australian Open! Ik heb nog een paar dagen om te oefenen maar dan ben ik er helemaal klaar voor!

Harmke: Geef jij een teken van leven als je bent aangekomen?
Lys: Hoe is het met de tanden van Leo? Succes ook met je tentamens en nog een dikke pluim voor opiumessay!

Smekje van jullie altijd liefhebbende zus.

Ohja quote van de dag: ' Wie tennist kan de bal terug verwachten'.

p.s. Mooi weer hier :-)